در ۲۲۰ کیلومتری شهر اصفهان بیابانی هست که شب‌ها آسمان به زمینش نزدیک می‌شود. شهر انارک که روزگاری تبعیدگاهی برای زندانیان پهلوی بوده امروز تبدیل به شهر توریستی در ایران شده که آب‌وهوای بیابانی‌اش، از ارزش دیدن آن کم نمی‌کند.
در انتهای شرقی اصفهان می‌رسیم به ورزنه. تا چند سال قبل به ورزنه به خاطر زن‌ها و دخترهای چادر سفیدش «سفیدترین شهر ایران» هم می‌گفتند. اما حالا این کویر ورزنه است که خیلی‌ها را به اینجا می‌کشاند.
امکان ندارد کسی مسافر اصفهان باشد و راهش به کاخ هشت بهشت نیافتد. بیشتری‌ها بعد از دیدن سی‌وسه پل از سنگ‌فرش‌های چهارباغ پایین می‌گذرند و به سمت بازار هنر راهی می‌شوند. کاخ هشت بهشت اصفهان هم دقیقا کنار همین بازار است. برای دیدن این عمارت باید وارد فضای سبز آن شد تا مقابل حوض، چشم‌مان به زیبایی آن روشن شود.
جندق، شهر کوچکی در شمال شرق اصفهان است. جایی که کویر احاطه‌اش کرده و بافت گلی و خشتی شهر باعث شده به جایی دیدنی تبدیل شود. هر سال ابتدای بهار یا پاییز و زمستان، گروه‌های زیادی برای کویرگردی به اینجا می‌آیند تا قدم به قدم این شهر ناشناخته را کشف کنند. شهری که در دل تپه‌های شنی‌اش به مسافرانش آب‌تنی هم هدیه می‌دهد.
هر دالان میدان نقش جهان پای ما را به دنیای جدیدی باز می‌کند. از یک دالان صدای چکش مسگرها می‌آید، در یک دالان بوی ادویه دماغ‌مان را پر می کند و در دالان دیگر چشم‌مان به قلم‌زنی روی پارچه می‌افتد. در اینجا خبری از هیچ راه بن‌بستی نیست. هر راسته به دالانی و هر دالان به کوچه‌‌ای ختم می‌شود تا به ما این اطمینان را بدهد که نقش جهان اصفهان همیشه چیز جدیدی برای کشف کردن دارد.
اصفهان جاهای دیدنی زیاد دارد، اما حساب پل‌هایی مثل خواجو جداست. پل خواجویی که خیلی‌ها زیرش می‌ایستند و زیر آواز می‌زنند و این یکی از جاذبه‌ها برای رهگذرانی‌ست که از زیر پل می‌گذرند. پل خواجو و خیابان‌های اطرافش، یکی از قشنگ‌ترین جاهای اصفهان است و خیلی از مسافران دوست دارند در هتل‌های اصفهان نزدیک پل خواجو اقامت کنند، هرچند که تماشای زاینده‌رود بی‌آب از سخت‌ترین لحظه‌هاست.
