وقتی به آبشار فکر می‌کنیم، معمولا به یاد عکس‌های نیاگارا، نیل آبی، آنجل، ویکتوریا و … می‌افتیم و تصویر شکستگی کوه‌ها و خزه‌هایی که روی آنها رشد کرده در ذهن‌مان می‌آید.
اگر در ایران بخواهیم به دیدن یک آبشار بزرگ واقعی برویم کجا را باید انتخاب کنیم؟ همین کنار گوش‌مان در دزفول، آبشار شوی که بزرگ‌ترین آبشار طبیعی خاورمیانه است، سال‌هاست خانه کرده و دیدنش در روستایی به همین اسم می‌تواند تا یک سال ما را از سفر به طبیعت بی‌نیاز کند.
آبشار شوی کجاست؟
از نظر تقسیمات شهری این آبشار در داخل مرزهای خوزستان قرار دارد، ولی در واقع مردم لرستان هم آن را جزئی از مناطق طبیعی شهر خودشان می‌دانند.
آبشار شوی در شمال شرق دزفول و جنوب خرم‌آباد است. از دزفول ۲ ساعت و نیم و از خرم‌آباد ۴ ساعت و نیم تا این آبشار راه است. باید از دزفول در جاده شهیون حرکیت کنیم. در ۵ کیلومتری منطقه‌ای معروف به نان پیر یا گوشه، مسیری ماشینرو وجود دارد که تا نزدیکی آبشار می‌رود. در انتهای مسیر ماشین را پارک و ۲ساعت تا آبشار پیاده‌روی یا کوهنوردی می‌کنیم.
اگر کسی از سفر کردن به دنبال کنجکاوی بیشتری باشد راه دوم را برای رسیدن به اینجا انتخاب می‌کند. ایستگاه قطار تله زنگ در ۱۰ کیلومتری این آبشار بخشی از مسیر قطار عادی تهران-اهواز است. بعضی از مسافران هم از مسیر اندیمشک-درود خودشان را به این ایستگاه می‌رسانند. سه ساعت بعد از ایستگاه درود ما به ایستگاه تله‌زنگ می‌رسیم.
بیشتر بخوانید: آبشار ارتکند، روستای باصفای مشهد
چرا باید این آبشار را ببینیم؟
شاید ارتفاع ۱۰۰ متری و عرض ۴۰ متری آبشار شوی در ظاهر مهم‌ترین دلیلی باشد که مسافران را به سمت خودش می‌کشاند تا عظمتش را به رخ بقیه بکشاند. اما این فقط ابعاد آن نیست که اینجا را به یک جاذبه گردشگری تبدیل کرده است.
آب این آبشار از داخل یک غار بیرون می‌آید و با سرعت زیادی از گردنه‌ای بلند به پایین می‌ریزد. در فصل بهار همه درخت‌های انجیر، بید، افرا و بلوط سبز می‌شوند و دامنه کوه را زیباتر می‌کنند.
در نهایت آبی که از این کوه به پایین می‌ریزد، وارد یک رود می‌شود و بعد به سد دز ملحق می‌شود. ایستادن زیر آبشار و لذت صدای مهیب آبی که روی زمین می‌ریزد، می‌تواند انگیزه ما را برای دوباره سفر کردن به این منطقه تقویت کند.
آبشار شوی همین جا تمام نمی‌شود. اگر دنبال آبشار بکری باشیم که پای آدم‌های کمتری به آن رسیده باشد، باید نیم ساعت پیاده‌روی کنیم.
در فاصله ۳۰ دقیقه‌ای از این آبشار، آبشار دیگری هم وجود دارد که به آن آبشار دوم شوی می‌گویند. این آبشار دوم به بزرگی اولی نیست، ولی زیبایی‌های خودش را برای دیدن دارد. برخی از مردم اسم آن را آبشار سنگ مار گذاشته‌اند. اگر از دور به آن نگاه کنیم شبیه به یک حفره در داخل کوه است که از بالایش به صورت پله‌هایی نامرتب آب سرریز شده است.
به آبشار شوی به‌خاطر نزدیکی به ایستگاه راه‌آهن تله‌زنگ، آبشار تله زنگ هم می‌گویند. پشت آبشار پوشش گیاهی سبزرنگی به چشم می‌آید که مردم محلی اعتقاد دارند این گیاه خاصیت دارویی دارد. زیر آن حوضچه‌های کوچکی درست شده که مناسب آب‌تنی هستند. اطراف آن هم جایی برای نشستن و پهن کردن زیرانداز وجود دارد.
بیشتر بخوانید: آبشار آب سفید کجاست؟
جزییاتی که برای سفر با قطار باید بدانیم
مسیر قطار در ارتفاعات اشترانکوه از جاده خیلی زیبایی می‌گذرد که شاید تا به حال دست کسی به آنها نرسیده باشد. بهتر است از قبل بلیط مان را کنار پنجره رزرو کنیم تا حسرت چیزی را نخوریم. بعد از ارتفاعات از کنار رود سزار می‌گذریم.
با پیوستن آبشارها یا چشمه‌های کوچک در طول مسیر، میزان آب داخل رود مدام بیشتر و بیشتر و زیباتر می‌شود. خوشبختانه تقریبا در تمام روزهای هفته قطار از سمت تهران به اهواز و بالعکس وجود دارد، ولی بهتر است یکی از روزهای اول بهاری را برای دیدن این بهشت انتخاب کنیم.
قطار معمولا در ساعت یک صبح به ایستگاه تله زنگ می‌رسد. خود روستا هم حرف زیادی برای گفتن دارد.
راه دسترسی به این منطقه فقط همین قطار بوده و به خاطر همین هم در آن هیچ خودرویی دیده نمی‌شود. بسیاری از مسافران شب تا سحر را در مسجد روستا استراحت می‌کنند و به خاطر اینکه گرمازده نشوند قبل از طلوع خورشید به سمت آبشار به راه می‌افتند. ۴ تا ۵ ساعت تا شوی پیاده راه است.
در مسیر هم باید از دل یک رودخانه بگذریم، ولی اگر رودخانه پرآب باشد نباید این ریسک را بکنیم. بعد از رودخانه‌نوردی هم نوبت به کوهنوردی می‌رسد. حدود یک ساعت و نیم کوهنوردی سختی پیش رو داریم و سر انجام بعد از این سختی‌ها، آبشار روی زیبای خودش را به ما نشان می‌دهد تا آسانی دربرابر آن همه سختی باشد.
عکس: خبرگزاری ایرنا
دسته:جاذبه
نظری ثبت نشده