چیزی تا گرم شدن هوا باقی نمانده؛ اگرچه همین حالا هم به اندازه کافی هوا گرم است. در این مواقع چاره چیست؟ رفتن به جاهایی خنک مثل مریان تالش که شاید اسمش را هم تا به حال نشنیده باشیم.
آنچه در این مطلب خواهید خواند:
مریان تالش کجاست؟
ییلاق مریان، یکی از روستاهای تالش در استان گیلان است. این روستا به خاطر جنگل‌ها و مناظری که در کمتر جایی می‌شود آن را دید، معروف شده. بلندی روستا از سطح دریا حدود ۱۰۸۰ متر است. دسترسی به مریان سخت نیست و با چند ساعت رانندگی می‌توان به آن رسید.
اگر سفرمان از تهران شروع شود، از اتوبان کرج راهی قزوین و رشت می‌شویم. از رشت تا مریان حدود ۱۴۳ کیلومتر فاصله است.
حالا باید به فومن و بعد صومعه‌سرا برسیم. پره‌سر و اسالم را پشت سر بگذاریم و وارد تالش شویم. سفرمان از تهران تا تالش بیشتر از ۶ ساعت طول می‌کشد. از تالش تا روستای ییلاقی مریان، حدود ۳۰ کیلومتر مسیر آسفالت در پیش است.
چرا باید این روستا را ببینیم؟
برای ما که چشم‌مان به ساختمان و ماشین عادت کرده، تماشای مرتع‌های سبز و کوه‌هایی که با جنگل پوشیده شده‌اند، رویایی‌ست. مریان تالش جایی‌ست که در آن زردی گندم‌ها و سبزی درخت‌های سیب، گلابی و بِه با هم ترکیب می‌شود.
چشم‌انداز رودخانه کرگان‌رود را هم باید به این‌ها اضافه کنیم. می‌شود ساعت‌ها در مرتع‌ها راه رفت و هوای تازه و تمیز خورد. در این گشت‌وگذار اگر صدای نی شنیدیم یا زنگوله نباید تعجب کنیم. حتما چوپانی‌ست که در آن حوالی دام را برای چرا آورده.
اینجا منظره خانه‌های روستایی خیلی دیدنی‌ست. خانه‌های قدیمی‌تر با چوب، سنگ و کاهگل ساخته شده‌اند، اما خانه‌های جدیدتر را با مصالح امروزی می‌سازند و چه حیف.
مریان تالش، گورستانی باستانی دارد که تا گورستان روستای آق اولر ادامه پیدا می‌کند. گورها به شکل دخمه و سه‌طبقه‌ای هستند و قدمت‌شان به پیش از میلاد مسیح می‌رسد. این گورستان خیلی وسیع است و نماد قدمت این منطقه به‌حساب می‌آید.
یکی از جاهای تاریخی روستا، حمامی قدیمی‌ست که بعضی‌ها می‌گویند در اواخر دوره صفوی ساخته شده، به نظر بعضی دیگر هم اوایل قاجار بنا شده. تا مدتی پیش می‌شد کاشی‌ها و نقاشی‌های قدیمی حمام را دید، اما الان دیگر اثری از آنها دیده نمی‌شود.
اگر شانس بیاوریم و با محلی‌ها صمیمی شویم، شاید بتوانیم گلیم‌بافی و جاجیم‌بافی زنان روستا را از نزدیک ببینیم و از آنها خرید کنیم. حیف است دست خالی از سفر برگردیم، پس قبل از برگشت عسل و لبنیات محلی هم بد نیست بخریم.
بهترین فصل سفر
وقتی اسم ییلاق به‌میان می‌آید، می‌دانیم که بهترین فصل سفر به آن بهار و بهتر از آن، تابستان است، یعنی روزهایی که داغی آفتاب امان آدم را می‌برد و دل‌مان می‌خواهد به جای خنکی فرار کنیم و در سایه بنشینیم. البته طبیعت‌گردهای حرفه‌ای زمستان پربرف این روستای قشنگ را هم می‌پسندند.
جاذبه‌های نزدیک
پارک جنگلی گیسوم: از پره‌سر که بگذریم، کم‌کم به گیسوم نزدیک می‌شویم. پارک جنگلی گیسوم در کیلومتر ۱۸ جاده رشت به تالش قرار گرفته. اگر بخواهیم جنگل و دریا را یک‌جا داشته باشیم، بهترین کار سر زدن به گیسوم است.
جاده جنگلی گیسوم، یکی از قشنگ‌ترین منظره‌های گیلان است و ما را به ساحل دریا می‌رساند. اردیبهشت و اول پاییز بهترین زمان رفتن به ساحل گیسوم به‌نظر می‌رسد. البته این منطقه، منطقه‌ای توریستی و شلوغ است.
سورتمه ریلی تالش: برویم در دل جنگل در دامنه کوه سیاهداران. آن‌جا سوار سورتمه شویم و هوای تمیز و دلچسب جنگل را نفس بکشیم. سورتمه که از شیب‌ها پایین بیاید در دل‌مان خالی می‌شود و هر چه خستگی داریم را باد با خودش می‌برد.
پارک جنگلی سیاهداران از ۸ صبح کارش را شروع می‌کند. سورتمه تالش در فصل سرما تا ۶ عصر و نیمه اول سال تا ۹ شب باز است. نشانی‌اش میدان امام علی، انتهای خیابان جعفر طیار است.
سراگاه: بین تالش و روستای سراگاه حدود ۲۰ دقیقه با ماشین فاصله است. کنار روستا، دریاچه قشنگی پیدا می‌کنیم. منظره دریاچه سراگاه و سرسبزی محیط اطرافش هر مسافری را هیجان‌زده می‌کند.
دریاچه میان کوه و شالیزار قرار گرفته و روی کوه‌ها باوجود جنگل یک‌دست سبز دیده می‌شود. اگر اهل چادر زدن باشیم، صبح چشم‌مان را رو به آسمان باز می‌کنیم. برای رسیدن به اینجا از میدان هشت پر باید راه بیافتیم و تابلوی روستای نعلبند را دنبال کنیم. به نعلبند که رسیدیم، یک دوراهی سرراهمان هست که یکی به مریان تالش و دیگری به سراگاه می‌رسد.
کجا اقامت کنیم؟
ممکن است در ییلاق مریان، خانه اجاره‌ای پیدا کنیم، یا مایل باشیم چند روزی در طبیعت چادر بزنیم. اما گزینه راحت‌تر هم داریم. تالش هتل ۳ستاره‌ای دارد که کیفیتش خوب و قیمتش مناسب است. قیمت رزرو هتل های تالش از ۲۲۰ هزار تومان شروع می‌شود و به ۳۱۰ هزار تومان می‌رسد.
عکس: سایت دیار میرزا
دسته:جاذبه
نظری ثبت نشده