در سیراف کجا را ببینیم؟

سیراف، شهری‌ست که فقط یک خیابان بین کوه و دریا فاصله انداخته است و بناهای تاریخی‌اش شگفت‌آورند. اینجا، شهری بزرگی نیست، اما مسافران زیادی جذب عظمت تاریخی‌اش می‌شوند. از سوی دیگر طبیعت بکری دارد که آن را فقط در خط ساحلی جنوب می‌توان پیدا کرد.
اگر از سمت دریا به سیراف نگاه کنیم، شبیه به ماسوله به نظر می‌آید؛ اما سیراف در حاشیه خلیج فارس خیلی قدیمی‌تر از ماسوله است. البته این شهر را به بندر طاهری هم می‌شناسند. اسم این بندر از زمان حمله مسلمانان تغییر نام پیدا کرد و دوباره در سال ۱۳۸۷ اسم سیراف به آن بازگردانده شد.

سیراف کجاست؟

اگر ۲۴۵ کیلومتر از شرق بوشهر دور شویم و از شهرستان کنگان بگذیم، در مجاورت ساحل خلیج‌فارس به سیراف می‌رسیم. این شهر در واقع بین بندر کنگان و بندر عسلویه قرار دارد.

در همان ابتدای شهر به آبشار مصنوعی می‌رسیم و به دره لیرو که برویم دیدنی‌های زیادی در انتظارمان است.

حوضچه‌های آب باران

داخل ارتفاع کوه‌های شمال شهر، قبرهای سنگی دفن شده که ابتدا داخل آن هیچ مرده‌ای نبوده. این قبرها در روزهای قدیم جایی برای جمع کردن آب و تزریق آن به زمین بوده. مردم برای تامین آب شرب یا جمع کردن آب در این چاه‌ها، آب را به سفره‌های زیرزمینی انتقال می‌دادند و در شهر از آن برداشت می‌کردند. البته بعدها در این گودال‌ها مردگانی هم دفن شدند که به گورستان تمدن‌ها معروف شد.

بیشتر بخوانید:جاهای دیدنی بوشهر؛ از عمارت گلشن تا گور دختر

گورستان تمدن‌ها در دره لیر

شاید این نقطه یکی از عجیب‌ترین گورستان‌های دنیا باشد. سیراف، روزگاری پررونق‌ترین بندر ایران بوده و در آن آدم‌هایی با ملیت‌های مختلف رفت‌وآمد می‌کردند. به خاطر رفت‌و‌آمد زیاد در بندر سیراف، گرایش‌های مذهبی هم در این ناحیه مختلف است.

به همین خاطر هم مرده‌های همه ادیان کنار همدیگر قرار گرفته‌اند تا امروز باستانشانسان اسمش را گور تمدن‌ها بگذارند. جالب اینکه خاک روی این قبور به مرور زمان روی قبرها نشسته، چون در گذشته روی مرده‌ها خاک نمی‌ریختند. داخل این دره هم دخمه‌هایی برجای مانده که به عقیده باستانشناسان احتمالا منزلی برای زندگی در روزهای آخر عمر بوده.

آرامگاه سیبویه

سیبویه، عالم صرف و نحو بوده که در قرن سوم ه.ق زندگی می‌کرده است. آرامگاه او دقیقا در کنار گورهای دخمه‌ای قرار دارد. سیبویه، در چهل سالگی فوت کرد و در سیراف برایش مقبره‌ای سنگی و گچی همراه با گنبد ساخته شد. این آرامگاه به گور سیبویه معروف است، اما در شیراز هم مقبره‌ دیگری منتسب به او وجود دارد که اگر هر دو را ببینیم می‌توانیم مقایسه‌شان کنیم.

آتشکده

بر روی تپه‌ای مشرف به دره لیر، اتاقکی وجود دارد که از آن زمانی به عنوان آتشکده استفاده شده است. این اتاقک احتمالا یکی از معدود بازمانده‌های شهر در هزار سال قبل است.

زلزله‌ بزرگی که یک هفته تمام سیراف را می‌لرزاند، بخشی از شهر را زیر آب برد و بخشی را با خاک یکسان کرد. این زلزه باعث شد، سیراف را پمپئی ایران بخوانند. همان شهری که در ایتالیا زیر مذاب‌های آتشفشان مدفون شد. همین زلزله هم باعث شد که همه شهرتش را از دست بدهد و امروز کمتر از دیگر بنادر ایران شناخته شود.

بیشترب بخوانید: بهترین هتل‌های بوشهر کدامند؟

قلعه نصوری

یکی دیگر از جاهای دیدنی سیراف، قلعه‌ای بالای تپه شهر است که قبلا حاکم شهر در آن زندگی می‌کرد. این قلعه که در دوره قاجاریه ساخته شده شامل دو قسمت است: یک بنای دوطبقه قلعه و یک بنای چهار طبقه رو به دریا که جلوه زیبایی را در ساحل به وجود آورده. پرده‌های مختلف شاهنامه هم در تاقچه‌های ایوان غربی به صورت برجسته نقش بسته است که باید حتما دیدنش را در برنامه‌ بگذاریم.