خیابان جمهوری برای بیشتر ما خیابانیست شلوغ که با موبایلفروشیها و پاساژهایی مثل علاءالدین و چهارسو معنا پیدا میکند. خیابانی که هر وقت روز که بروی جای سوزن انداختن ندارد، ولی در بین این همهمه و شلوغی میرسیم به خیابان سی تیر، تاریخ زنده پایتخت و موزه آبگینه.
زمانی، پارک شهر، تنها پارک عمومی تهران بود و تا مدتها پایتخت جز آن پارکی نداشت. تا اینکه باغها و اراضی گوشه و کنار شهر به پارک تبدیل شدند و چهره شهر را عوض کردند. حالا پارکهای تهران، جزو دلخوشی خیلی از تهرانیها محسوب میشوند. جایی که هوای خنکی دارد، میتوانی از شلوغی بیرونش فرار کنی و به داخلش پناه ببری. روی نیمکتها بنشینی و از صدای پرندهها و بازی بچهها و خانوادههایی که بساط غذا را روی چمنها پهن کردهاند و آنهمه درخت زیبا و بلندی که میبینی به وجد بیایی. پارکهای تهران زیادند، ولی ما چقدر با آنها آشناییم و باید کدامها را حتما ببینیم؟
اگر از یک تهرانی بپرسی کجای شهر میشود سرگرم شد و خرید کرد، حتما یکی از جاهایی که میگوید بازار تهران است. میتوانی یک روز صبح که حوصلهات حسابی سر رفته از خانه بیرون بزنی و بروی بازار تهران، هم حال و هوایی عوض کنی و هم دست پر به خانه برگردی، در حالی که غصه پول زیادی را هم که در بازار خرج کردهای، احتمالا میخوری.
تهران در مجموع بیش از ۲۱۳۵ هزار پارک و بوستان دارد. هرچند تعدادشان با توجه به جمعیت پایتخت زیاد نیست اما از نظر کمیت میتوان گفت که تهران، شهر پارکها و بوستانهای ایران است. و میتوانی امید داشته باشی که وقتی از خانه بیرون زدی، بتوانی در نزدیکیات حداقل یک پارک کوچک پیدا کنی. جدا از پارکهایی که در داخل شهر و محله ها قرار گرفتهاند، پارک های جنگلی تهران نیز، جایی هستند برای تفریح و خوشگذرانی اهالی پایتخت، به خصوص برای آخر هفتهها.
تهران، شهر موزههاست. اما موزههایش چندان بازدیدکنندهای ندارد. مگر مناسبتی در پیش باشد یا کارهای ارزشمندی در موزهای به نمایش در بیاید، مثل موزه هنرهای معاصر. تهرانیها با موزهها چندان میانه خوبی ندارند و به جاهای سرسبز علاقه شان بیشتر است. از این روست که چند سالیست که باغ موزهها طرفدار پیدا کردهاند، جاهایی مثل باغ موزه مقدم یا باغ موزه هنر ایرانی.
در یکی از خیابانهای شلوغ و پررفت و آمد تهران، یکی از بینظیرترین موزههای ایران جا خوش کرده. موزه فرش ایران، مهجور و ساکت در گوشهای از پایتخت.
