در این دنیا جاهای عجیب و غریب زیادی وجود دارد. منظور از جاهای عجیب و غریب هم جاهایی‌ست که چشممان به دیدن‌شان عادت ندارد. شاید فکر کنید این جاهای عجیب و غریب فرسنگ‌ها از ما دورند، ولی در همین ایران، جاهای عجیب زیادی هست، مثل ریگ جن، جنگل جیغ و ساحل لیپار. ساحل لیپار صورتی رنگ است و مشابه‌اش در جاهایی مثل بولیوی، استرالیا، کانادا و باکو هست و برای دیدنش هم باید برویم چابهار.
آنچه در این مطلب خواهید خواند:
ساحل لیپار کجاست؟
چابهار که محلی‌ها به آن چهبار هم می‌گویند، در استان سیستان و بلوچستان قرار گرفته و منطقه آزاد است. کافی‌ست خودتان را به چابهار برسانید و در جاده ساحلی چابهار به گواتر و بعد از روستای رمین، به این ساحل برسید. البته رسیدن به چابهار هم آسان نیست. اگر با هواپیما بخواهید بروید، برای پرواز غیرمستقیم ۳ ساعت و نیم در راهید و و برای پروازهای مستقیم این زمان به یک ساعت و ۵۰ دقیقه می‌رسد.
مسیر زمینی چابهار از زاهدان، کرمان و بندرعباس می‌گذرد و اگر بخواهید با قطار بروید باید اول خودتان را به کرمان یا بندرعباس برسانید و بقیه راه را با ماشین طی کنید.
از تهران تا چابهار ۱۹۶۱ کیلومتر راه است. باید بروید یزد، از کرمان و بم و ایرانشهر بگذرید. از ایرانشهر به نیکشهر می‌روید که راه ترانزیت و امنی دارد و بعد به چابهار می‌رسید. از نیکشهر تا چابهار حدود ۲ ساعت راه است.
ساحل لیپار حدود ۱۵ کیلومتر از مرکز بندر چابهار فاصله دارد و تا حالا خیلی‌ها برای دیدنش رفته‌‌اند. این تالاب در بین دو کوه قرار گرفته و اطرافش پر است از بوته و درختچه.
بیشتر بخوانید: چرا باید به جای استانبول به چابهار سفر کنیم؟
چرا باید اینجا را ببینیم؟
ما چشممان به رنگ آبی دریا عادت کرده، ولی بعضی وقت‌ها هم باید تصور همیشگی را کنار بگذاریم. دریاچه‌های صورتی کمی در دنیا هست، مثل دریاچه‌های هیلیر، هات لاگون و پینک لیک در استرالیا، دریاچه رِتبا در سنگال، یکی در آفریقای جنوبی، یکی در ونکوور و دیگری در بولیوی و یکی هم در ایران خودمان. اگرچه اینجا رنگ صورتی خفیفی دارد و ممکن است زیاد هم به چشم نیاید.
حالا این رنگ صورتی از کجا می‌آید؟
رنگ صورتی که گاهی به قرمز هم می‌زند، نتیجه فعالیت پلانکتون‌هاست. ۹۳ گونه پلانکتون گیاهی در این تالاب پیدا شده. ضمن این‌که مواد آلی و معدنی زیادی هم از خورهای خلیج، وارد این منطقه می‌شوند. دلایل دیگری هم هست.
جریان‌های دریایی که طوفان‌های مونسون در دریای عمان ایجاد می‌کنند، نقش مکمل را بازی می‌کنند. طوفان‌ها از نیمه‌های خرداد تا نیمه‌های شهریور به وجود می‌آیند و وقتی به‌پایان برسند، در ماه‌های بهمن تا فروردین، و همچنین شهریور و مهر، جزر و مد قرمز در خلیج گواتر اتفاق می‌افتد.
علت این رنگ قرمز گونه‌ای از تاژک‌داران به اسم نوکتیلوکا میلیاروس است که در این ماه‌ها تعدادش خیلی زیاد می‌شود. تاژک‌داران موجودات ریزی هستند که با چشم غیرمسلح دیده نمی‌شوند.
آب تالاب حسابی شور است، آنقدر شور که محلی‌ها نمک‌ها را جمع می‌کنند و می‌فروشند. ساحل لیپار، باتلاقی‌ست و ماشین در آن گیر می‌کند، پس با ماشین نروید بهتر است. در کنار این تالاب محلی‌هایی را می‌بینید که چادر زده‌اند و صدف و نمک دریایی می‌فروشند.
شاید فکر کردید که ساحل لی پار طبیعی‌ست. ولی نه. در سال ۱۳۶۲ دادکریم شیخ‌زاده، یکی از اهالی روستای دمبدف، پیشنهاد ایجاد این تالاب را مطرح کرد. او از بودجه شخصی‌اش هزینه می‌کند، از اهالی منطقه کمک می‌گیرد و از دستگاه‌های کشاورزی وزارت نیرو هم استفاده می‌کند. طولی نمی‌کشد که پرنده‌های مهاجر غیر بومی هم به اینجا می‌آیند و تالاب را تماشایی‌تر می‌کنند.
هرچند در طول این سال‌ها، ساخت و سازهایی هم در حاشیه اینجا صورت گرفته که چهره‌اش را نازیبا کرده است. برای مثال در سال ۱۳۸۸ نیروگاه گازی ساخته شده که به طبیعت این منطقه لطمه زده.
تنوع گیاهی و جانوری
تنوع گیاهی و جانوری در این منطقه بالاست. یکی از گیاهانی که در این منطقه زیاد می‌بینید، پنبه وحشی است. محلی‌ها خوب بلدند از هر گیاهی چه استفاده‌ای بکنند. این پنبه‌ها هم در نهایت تبدیل به تشک و بالش می‌شوند. گیاهان دیگری هم در اینجا هست مثل درخت چِش که گونه‌ای از اقاقیاست و در ساحل جنوب می‌روید.
اما قشنگ‌تر از همه، درختچه‌های گزنه و بلوط است که کنار ساحل روییده‌اند. آب‌های صورتی به ساحل ماسه‌ای می‌رسد و زردی ماسه‌ها در سبزی درخت‌ها گره می‌خورد. بعد آن بالا آسمان است که همچنان آبی‌ست.
از وقتی تالاب صورتی شکل گرفته، جانوران زیادی هم در آن حوالی زندگی می‌کنند. فلامینگو، حواصیل سفید و خاکستری، باقرقره، تیهو، عقاب دشتی، کشیم یا مرغابی شانه به‌سر، دلیچه که پرنده‌ای شکاری است، طاووسک، مرغ جیرفتی، خوتکا که از اردکیان مهاجر به‌شمار می‌رود، در این منطقه زیاد دیده می‌شوند.
تالاب لیپار برای آنهایی که به پرنده‌نگری هم علاقمندند می‌تواند جالب باشد. ۳۱ گونه پلانکتون جانوری، ۶۴ گونه از نرم‌تنان، ۸۵ نوع ماهی، ۲۴ گونه سخت‌پوست و ۴۶ گونه جلبک در این تالاب زندگی می‌کنند.
بهترین فصل سفر
چابهار، شهر همیشه بهار است. ولی باتوجه به گرمای جنوب، بهترین زمان سفر به چابهار تعطیلات طولانی در نوروز و البته پاییز و زمستان است.
کجا اقامت کنیم؟
میان هتل‌های چابهار گزینه‌های خوب و مناسبی پیدا می‌کنید. قیمت رزرو هتل در این شهر از ۱۰۵ هزار تومان شروع می‌شود. این قیمت مربوط به سال ۱۳۹۷ است.
جاذبه‌های نزدیک
جدا از آب و هوای بهاری، جاهای دیدنی چابهار زیادند و خیلی‌ها راهی‌اش می‌شوند. به طوری که در نوروزی که گذشت یعنی بهار ۱۳۹۷ حدود ۳۳۹ هزار گردشگر به بندر چابهار سفر کردند.
در مسیر چابهار به بندر گواتر از جاده ساحلی که می‌گذرید، کوه‌های مریخی را می‌بینید. کوه‌هایی با طرح و رنگ عجیب و کمیاب که به کوه‌های مینیاتوری هم معروفند. یک سمت کوه‌های تماشایی و یک سو آبی دریا و چی از این زیباتر؟
تالاب دشتار نزدیک تالاب صورتی قرار گرفته. این منطقه درخت‌های سرسبزی دارد و به‌دلیل زیبایی‌اش نام دشتار را به آن داده‌‌اند. آخر بلوچ‌ها به دختران جوانی دشتار می‌گویند. اینجا گاهی هم عروس نامیده می‌شود.
روستای تیس در ۵ کیلومتر چابهار قرار گرفته. در این روستا می‌توانید از بنای مسجد جامع دیدن کنید که می‌گویند دومین مسجدی‌ست که بعد از اسلام در ایران ساخته شده. معماری این مسجد سبکی پاکستانی و هندی دارد.
مراکز خرید چابهار زیادند. در این شهر چند مرکز خرید مدرن پیدا می‌کنید مثل صدف، فردوس و بازار طالح‌یار. اما هیچ کدام دکه بازار نمی‌شود که بازار سنتی چابهار محسوب می‌شود.
عکس ها: خبرگزاری ایرنا
دسته:جاذبه
نظری ثبت نشده