پل‌هایی هستند که برای رد شدن از روی آنها هیچ عجله‌ای نداریم و اصلا قرار است خودشان را ببینیم. بالای پل بایستیم و به چشم‌انداز آن بالا چشم بدوزیم. پل طبیعت تهران چنین جایی‌ست.
پل طبیعت کجاست؟
برخلاف بیشتر جاهای دیدنی تهران که از گذشته‌ها به یادگار مانده، پل طبیعت، در زمان ما ساخته شده. سال ۱۳۹۳ بود که پل طبیعت افتتاح شد و خیلی زود آوازه‌اش به گوش همه رسید. این پل پیاده‌راهی‌ست که خیلی‌ها برای پیاده‌روی، تماشای منظره زیبای کوه‌های اطراف و عکاسی دوستش دارند.
از بزرگراه مدرس که بگذریم، پل را مقابل‌مان می‌بینیم، پلی که وقتی به آن می‌رسیم به خاطر سرسبزی درخت‌هایش، همیشه نسیم خنکی به صورت‌مان می‌خورد. اما ماشین را نمی‌توانیم در اتوبان رها کنیم. برای رسیدن به پل باید به اتوبان حقانی برویم. در مسیر غرب به شرق و بعد از چهارراه جهان کودک باید به‌طرف پارکینگ پارک آب‌وآتش در خیابان شهیدی بپیچیم.
کار دیگر این است که ماشین را در پارکینگ پارک طالقانی بگذاریم. در بزرگراه حقانی و نزدیک پل مدرس باید دنبال تابلوی پارک طالقانی بگردیم و به پارکینگ برسیم.
البته با وسیله نقلیه عمومی خیلی راحت به اینجا می‌رسیم، برای مثال با مترو. باید سوار خط یک مترو شویم و در ایستگاه شهید حقانی پیاده شویم. ورودی پل از سمت پارک طالقانی‌ست.
برای رسیدن با اتوبوس هم کارمان ساده است. از میدان‌های آن حوالی مثل سید خندان، ونک و رسالت باید سوار اتوبوس شویم. اگر مقصدمان ونک باشد، باید حواس‌مان به ایستگاه یکی مانده به آخر نزدیک پارک آب‌وآتش باشد. اگر مسیر اتوبوس به سمت رسالت است، اولین ایستگاه همان جایی‌ست که ما را به آب‌وآتش می‌رساند.
و اما تاکسی؛ اگر تاکسی‌های میدان ونک به مترو حقانی را انتخاب کنیم، جلوی پارک آب‌وآتش که رسیدیم، پیاده می‌شویم. تاکسی‌های رسالت و سیدخندان را هم می‌توانیم سوار شویم. کافی‌ست به راننده تاکسی بگوییم ما را کنار پل هوایی مترو حقانی پیاده کند.
ویژگی پل طبیعت چیست؟
درست است که نقشه اینجا از پل خواجو در اصفهان الهام گرفته شده، اما طراحی آن شبیه درخت به‌نظر می‌رسد. پلی که قرار است دو پارک آب‌وآتش و طالقانی را به هم وصل کند.
در چند سال گذشته پل طبیعت نمادی از پایتخت شده و جای برج آزادی و برج میلاد را گرفته است. این سازه که لیلا عراقیان طراحش بوده، چند جایزه ملی و بین‌المللی گرفته و طولانی‌ترین پل پیاده‌رو در خاورمیانه است.
این پل سه طبقه‌ست. طبقه اولش که دیوار شیشه‌پوش دارد، پر است از کافه و فودکورت.
طول پل حدود ۳۰۰ متر است و پهنای آن باتوجه به پیچ‌وخم‌هایش بین ۶ تا ۱۳ متر اندازه‌گیری شده. این پل که سه پایه اصلی دارد، ضدزلزله ساخته شده و پیش‌بینی شده عمرش به ۱۰۰ سال برسد.
اگر بخواهیم چند ساعتی حال‌وهوایمان عوض شود، با خودمان خلوت کنیم، یا برعکس، دسته‌جمعی خوش بگذرانیم، بهترین کار این است که راهی پل طبیعت شویم.
یکی از جاهایی که می‌شود زیبایی‌های تهران را دید همین پل است. در هر فصلی این پل جذاب است. در بهار که حس سرخوشی در هوا موج می‌زند، پیاده‌روی در چنین محل پر دار و درختی می‌چسبد. شب‌های تابستان، درست وقتی که خورشید برای چند ساعتی دست از سرمان برداشته، می‌توانیم به اینجا پناه بیاوریم و خنک شویم.
از پاییز و باد افسونگرش که بگذریم، صحنه دیگری که آدم را به‌وجد می‌آورد، وقتی‌ست که برف همه جا را می‌گیرد.
خلاصه هر روزی از سال باشد، از ۸ صبح تا ۱۱ شب می‌توانیم به پل طبیعت برویم. روی این پل قرار نیست فقط راه برویم. در طبقه اول پل تعداد زیادی کافه و رستوران هست. هم از چشم‌انداز پل لذت می‌بریم، هم می‌توانیم قدری بنشینیم و چیزی بخوریم. یکی از جاهایی که می‌شود در تهران صبحانه خورد، همین‌جاست.
در طبقه دوم و سوم می‌توانیم بدون نگرانی از اینکه هیچ موتور و دوچرخه‌ای مزاحم‌مان نمی‌شود، قدم بزنیم. خوبی اینجا این است که جا برای نشستن زیاد دارد. هر جا خسته شدیم، روی نیمکت می‌نشینیم. طبقه‌ها به هم راه دارند و می‌شود به هر سه طبقه سر زد.
تماشای رفت‌وآمد ماشین‌ها، منظره‌های دوردست و دماوند زیبا از آن بالا شبیه هیچ تجربه دیگری نیست.
بیشتر بخوانید: بهترین جاهای دیدنی تهران در شب
جاذبه‌های نزدیک
پارک آب و آتش: جایی که هم به بزرگ‌ترها خوش می‌گذرد و هم بچه‌ها حسابی کیف می‌کنند، پارک آب‌وآتش است. پارک، بخش‌های مختلفی برای سنین مختلف دارد.
محبوب‌ترین جای پارک آب‌وآتش، قسمت فواره‌های هیجان‌انگیز آب و ستون‌های آتش است. تصویر بچه‌هایی که جیغ‌زنان از لای فواره‌ها می‌گذرند و سرتاپا خیس و خوشحالند، خیلی دلچسب است. البته که اینجا فقط برای بچه‌ها درنظر گرفته نشده و همه می‌توانند بازی کنند. آب از نقطه‌هایی روی زمین فواره می‌زند و تا ارتفاع ۱۰ متر بالا می‌رود.
سر زدن به برج گنبد مینا، برج فانوس، میدان مشاهیر، دریاچه مصنوعی خزر و محوطه اسب‌سواری خالی از لطف نیست و خاطره‌ساز می‌شود.
پارک جنگلی طالقانی: اگر از پارک آب‌وآتش وارد پل طبیعت شویم، در آن طرف پل از پارک طالقانی سر در می‌آوریم. این پارک جنگلی به اسم تپه‌های داوودیه و پارک عباس‌‌‌آباد هم معروف است.
خیلی‌ها برای دویدن به این پارک می‌آیند، یا با پینگ‌پونگ، بسکتبال و شطرنج مشغول می‌شوند. اهل ورزش که نباشیم، می‌شود بین درخت‌های انبوه این پارک راه برویم، هوای تمیز نفس بکشیم و ذهن‌مان را از دغدغه‌ها خالی کنیم. به‌هر حال پیاده‌روی در راه چوبی را نباید فراموش کرد.
دسته:جاذبه
نظری ثبت نشده