درست است که ساعت شمس‌العماره قدیمی‌ترین ساعت تهران است، ولی اگر به جز آن دلت بخواهد یک عالمه ساعت قدیمی ببینی، مثل ساعت‌های آفتابی، آبی یا مکانیکی یا ساعت‌های جیبی که برای مثال یک زمان در جیب قوام السلطنه بود، باید بروی موزه زمان در خیابان زعفرانیه، نبش چهارراه پرزین بغدادی که معروف‌ترین هتل‌های تهران هم مثل هتل استقلال و هتل پارسیان آزادی در نزدیکی‌اش است، جایی که از ساعت‌های آفتابی و شنی گرفته تا ساعت‌های مچی شخصیت‌های سیاسی، در باغی باصفا و پردار و درختی گرد هم آمده.
آنچه در این مطلب خواهید خواند:
تاریخچه موزه زمان
موزه زمان تاریخ پر فراز و نشیبی را از سر گذرانده. زمانی، حیات موزه جزوی از اراضی باغ فردوس و متعلق به معیرالممالک، داماد ناصرالدین شاه بود. و بعد به پسرش دوستعلی خان رسید. دوستعلی خان بیشتر درختان باغ را فروخت تا به عنوان هیزم در کوره‌های تهران استفاده کنند. تا اینکه بالاخره در سال ۴۲، حسین خداداد، ناجی باغ شد و آن را از وارثان خرید.
خداداد تصمیم گرفت باغ را به اثری هنری تبدیل کند. بنابراین ساختمان خشتی‌ای را که در ابتدا در آن ساخته بود، خراب کرد. و خشت‌ها جایش را به آهن دادند و بعد از آن معماران و گچبرهای ماهر دست به کار ساخت ساختمان شدند. آنقدر هنر به خرج دادند که ساختمانی پر از گچبری، آیینه کاری و کاشی کاری را که تلفیقی از معماری فرنگی و قاجاری است، بنا کردند. خداداد بهترین استادکاران را برای گچبری بنا استخدام می‌کند. گچبری بنا ۱۲ سال طول می‌کشد و در سال ۱۳۵۶ به اتمام می‌رسد. خداداد تنها یک سال در این خانه زندگی می‌کند و بعد انقلاب فرا می‌رسد.
معماری و اشیای موزه زمان
موزه زمان دو طبقه دارد. و در فضای بازش ماکت ساعت‌های آفتابی، شنی، آبی و سوختی که از روی منابع ساخته شده‌اند، قرار داده شده. طبقه اول به نمایش ساعت‌های مکانیکی اختصاص دارد. ساعت‌هایی مثل ساعت‌های دیواری، ایستاده یا طاقچه‌ای که رجال سیاسی در سفرهایشان به کشورهای دیگر هدیه گرفته بودند یا صبح‌ها با صدای کوکویش از خواب بیدار می‌شدند. ساعت‌هایی که بعضی از آنها متعلق به قرن هجده و برخی دیگر متعلق به قرن بیستم است. در این طبقه اتاقی به اسم اتاق اصفهانی‌ها هم هست که گچبری آن سه سال طول کشیده. و برگرفته از اتاق موسیقی کاخ عالی قاپوی اصفهان است. اتاقی که گچبری تابلوی آفرینش و مقرنس گوشه‌های سقف با روکش طلاکاری شده، قشنگی‌هایش را بیشتر هم کرده است.
اگر هم دلتان بخواهد ساعت‌های مچی و جیبی سفارشی را ببینید، یعنی آنهایی که زمانی در دست شخصیت‌های سیاسی و مثلا پسر ناصرالدین شاه قاجار بود، باید راهی طبقه دوم موزه شوید. جایی که مجموعه‌ای از ساعت‌های پر زرق و برق و ساعت‌هایی مثل ساعت کشتی یا اولین ساعت کارت زنی در ایران که ۸۰ سال پیش در راه آهن، ساعت ورود و خروج کارکنان را نشان می‌داد، در آن وجود دارد. طبقه دوم جدا از این اتاقی به اسم اتاق تقویم هم دارد. که انواع تقویم، معرفی نویسندگان تقویم‌ها، انواع اسطرلاب، تابلو مبدا تقویم و تلسکوپ و ماکت قدیمی‌ترین سند تاریخی ایران یعنی بیستون هم در آن به چشم می‌خورد.
کافه موزه زمان
باغ موزه زمان با اینکه ساختمان خوشگل و باغ مصفایی دارد و پر از ساعت‌های دیدنی است، یکی از موزه‌های مهجور پایتخت است. بر طبق آمارهای سایت موزه زمان در روزهای شلوغ هفته تعداد بازدیدکنندگان موزه به ۲۲ نفر می‌رسد. و در مواقع دیگر این آمار نصف می‌شود. گرچه خیلی‌ها می‌گویند موزه، همین تعداد بازدیدکننده را هم به مدد مرکز خرید پالادیوم و کافه ریبار واقع در محوطه آن دارد. ریبار در فضای باز موزه است و کافه بازها می‌گویند بهترین صبحانه‌های تهران را می‌توان در آن خورد و جدا از آن چیز کیک، پیتزاها و سالادهایش هم طرفدار زیاد دارد.
بوفه صبحانه این کافه ۵۸ هزار تومان و شامل نان‌های مختلف، لبنیات، حلیم، میرزا قاسمی، سیب زمینی، میوه، سالاد، پیتزا، لبو، سوسیس و کالباس است. اگر بخواهید املت، پنکیک و نیمرو را جلویتان و درحالی که شما هم ناظرش هستید، آماده می‌کنند. و حتما صبحانه خوردن در جایی که غرق صدای پرنده‌هاست و خوش آب و هوا می‌چسبد.
موزه تماشاگه زمان را در همه ایام هفته می‌شود دید. ساعت بازید از ساعت ۹ صبح تا ۱۸:۳۰ است و ورودی‌اش ۳ هزار تومان.
آدرس: تهران، خیابان ولی‌عصر، ابتدای خیابان سرلشگر فلاحی (زعفرانیه)، نبش چهارراه پرزین بغدادی، پلاک ۱۲
تلفن: ۲۲۴۱۷۳۳۶
بیشتر بخوانید: راهنمای سفر به تهران و تهران‌گردی؛ چند قدم در خیابان‌های پایتخت!
دسته:جاذبه
نظری ثبت نشده